مطلب ارسالی توسط خواننده عزیز(بدون هیچ گونه تغییر...)
ای زبان مادری، ای درّ دریای دری
ای تو میراث نیاکان، ای زبان مادری
در تو پیدا فرّ ما، فرهنگ ما، آیین ما
از تو برپا، رایتِ دانایی و دانشوری
کابل و تهران و تبریز و بخارا و خُجند
جمله ملک توست تا بلخ و نیشابور و هَری
جاودان زی ای زبان دانش و فرزانگی
تا به گیتی نور بخشد آفتاب خاوری
فارسی را پاس می داریم، زیرا گفته اند
"قدر زر زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری"
"غلامعلی حداد عادل"
(فارسی ششم ص 26- ص23-24)
آری این در کتاب درسی فرزندان ترک ایران زمین است، ترکانی که مسلمانند، بنده ای از بندگان خدا، اما زبان مادریشان فارسی است در حالی که ندانسته به زبانی بیگانه و غیر زبان مادریشان –تورکجه- صحبت می کنند. کیست درد بی فرهنگی و بی ریشگی ما را درک کند!! در حالی که خود توانایی فهم و درک آن را نداریم؟
زمان زیادی نمانده به روزی که به ما خواهند گفت؛ کسی که خود را فارس نداند ایران وطن آنها نیست، یا باید خود را فارس بدانند یا اینکه از مملکت فارس ما بروند، همانطوریکه این سخن را در گذشته ای نه چندان دور به کسانی از جنس ما - که جهت اثبات این نکته که "ما فارس نیستیم بلکه خودمان هستیم" – گفته اند.
آری ما فرهنگیانی هستیم که بی خبر از دریای زلال فرهنگ غنی و سرشار خود، گدای فرهنگ فارس ایران زمین هستیم. اگر هنوز نمرده ایم، اگر هنوز ذره ای از هویت و ذات خود را در رگ و خونمان داریم، فقط کمی فکر کنیم و بفهمیم چه بر سرمان می آید؟!! ...
+ نوشته شده در یکشنبه نهم مهر ۱۳۹۱ ساعت 22:52 توسط یازار
|