طی دوران کرتاسه پیشین (حدود 100 میلیون سال) با شروع فرورانش به طرف شمال پوسته اقیانوس تتیس در غرب دریای سیاه، حوضه­های رسوبی پشت قوسی(Back-arc) و حاشیه­ای (Marginal) در این منطقه شده است. مانند حوضه های رسوبی حاشیه ای شرقی دریای سیاه-جنوب دریای خزر از آن جمله است. این حوضه ها که گاهاً با نام پاراتتیس از آن یاد می شود از اقیانوس آزاد جدا شده بود که یک حوضه ایده ال برای تشکیل توالی های سنگ منشأ را تشکیل داده است. مخازن عظیم نفتی و گازی کشور آذربایجان از سنگ های منشأ ائوسن پسین والیگوسن تشکیل شده در این حوضه پاراتتیس بوده است. رخداد برخورد قاره ای در 35 میلیون سال قبل منجر به فشارش و آپلیفت(Uplift) این حوضه رسوبی شده است. ماسه سنگ های غنی از کوارتز نهشته شده در سیستم های رودخانه ای عهد حاضر بهترین سنگهای مخزنی را در این ناحیه تشکیل داده است.

در این منطقه  ظهور ميکروفسيل Globigerina officinalis  را نشانه اليگوسن زيرين در نظر گرفته اند. در ساير مناطق کنگلومراى سياه رنگى بر روى مارن محتوى ميکروفسيل فوق ظاهر مى گردد.

نظر باين که سيلت و رس از تشکيل دهنده هاى اصلى اين سازند مى باشند لذا با رخساره مايکوپين منطقه قفقاز مقايسه مى گردند. بلاآمدگى ناشى از فعاليتهاى ولکانيکى و احتمالاً حرکت خشکيزايى همزمان با آن در اواخر ائوسن سبب شدت يافتن فرسايش در بخش جنوبى منطقه مغان (زون اهر_مشکين شهر) و حمل مواد تخريبى بداخل حوضه رسوبى مغان گريده است.

در غرب منطقه مغان پس از حرکت خشکيزايى که منجربه تشکيل کنگلومراى عضو ميانى زيوه بالايى گرديد، قدرت هيدروديناميکى حوضه رسوبى کاهش يافته و رسوبات دانه ريز و رسى تشکيل گرديده و در پى آن حوضه مردابى محدودى در اين منطقه بوجود آمده است. از اين پس با کاهش سرعت فرونشست کف حوضه، ورود مواد تخريبى زياد و آب و هواى گرم ضمن کاهش عمق حوضه و تبديل آن بحوضه هيپرسالين رسوبات تخريبى دانه ريز (ماسه، سيلت، رس) قرمز رنگ، ارغوانى و درون لايه هاى نازک آهکى و ژيپس در آن تشکيل گرديده است. چنين حوضه اى تا زمان خارج شدن کامل از آب در اين منطقه وجود داشته است.